Welsh Journals

Search over 450 titles and 1.2 million pages

Y DIWYGIWJR. Rhif. 271.] MAWRTH, 1858. [Cyf. XXII GWEDDIO DROS WEINIDOGION. GAN Y PARCH SIMON EVANS, PENYGROES. Dymunwn, fel pregethwyr, ran yn ngweddiau ein gwrandawyr: " O, f'rodyr, gweddiwch drosom." Plant Duw ydych—yr ydych yn arfer gweddio—gwyddoch y fFordd i'r nef—yr ydych yn gweddio drosoch eich liunain, eich teuluoedd, a'ch gwlad, O, gweddiwch drosom ninau. Boed hwn yn deimlad byw, ac yn arferiad gynyddol yn eglwysi y Saint. Y mae rhai yn barnu fod llai o weddio dros weinidogion yn awr nag oedd yn yr hen amser. Nis gwn : ond y mae arnom ni, weinidogion yr amseroedd hyn, gymaint o eisiau help eich gweddiau a neb. Rhesymol iawn yw dyw- edyd, Paham y dymunw n ran yn eich gweddiau ? Dywedaf yn nacäol (a.) Nid yn Ile myfyrdod, ymchwil, a rhag-barotoad meddwl a chalon ein hunain. Byddai cywilydd arnom i geisio help eich gweddiau chwi i borthi ein diogi ni. Na ; carem yn hytrach i'ch gweddiau i'n symbylu i chwilio yn ddyfalach am eiriau cymeradwy—i fyfyrio yn fanylach ar ddyfnion bethau Duw—i ymroddi yn llwyrach i weinidogaeth y Gair. (b.) Nid ydym yn ceisio eich gweddiau chwi yn lle gwyliadwrìaeth arnom ein hun- ain ac ar yr athrawiaeth : "Gweddiweh dtosom ni ; canys yr ydym yn credu fod genym gydwybod dda, gan ewyllysio byw yn onest yn mhob peth." Heb hyn, byddai ceisio help eìch gweddisu yn è'ondra digywilydd ynom, os mynwn fod yn ddiofal ar ein geiriau'à'u hysbryd. Os na fydd i'n llafur anghyhoedd o dŷ i dŷ ddangos ein bod yn ymarfer i gadw cyd- wybpd ddirwystr tuag at Dduw a dynion, ofer yw i ni geisio rhan yn eich gweddiau. Ond bydd y wybodaeth o'ch bod chwi yn gweddio drosom, yn gymhorth i ui sefyll yn erbyn chwaut y cnawd, chwant y llygad, a balch- der y bywyd. (c.) Nid ydym yn ceisio genych chwi weddio drosom yn Ue ein gweddiau personol ein bunain. Dymunwn arnoch gyd-yradrech â ni niewn gweddiau at Dduw. Yr ydym yn gweddio, ac yn gwneud coffa am danoch yn ein gweddiau—yr ydych yn agos at ein meddyliau—ac yr ydyrn >'" dymuno ar Dduw eich gwnend chwi yn berffaith a chyfan yn nghwbl .1 ewyllys. Wedi rhoddi yr yçhydig ocheliadau yna, dywedaf yn gadarn^ ^ii e'n.°°J Jn ceisio rhan yn eich gweddiau oblegid fod Duw wedi cy- sy"tu rhif, cytnhwysderau, a llwyddiant ei weision â gweddiau ei bobl. Os . ef lai r,ag a fu o weddio dros weinidogion, y mae yn codi oddiar anghred- In'aeth neu amheuaeth fod llwydd yn dibynu ar Dduw, neu fod gweddi yn J , th!o! ' Sa(?l bendithion oddiwrtíi Dduw. Ehaid, gan hyny, i ni sefyll l*>dA f Sr J. materion nyn- Yu flaenaf, am rif y pregethwyr. Y cynauaf ÓdH• * ar gvveithwyr yn ychydig. O ba le y ceir pregethwyr y Gair? fod 1 y ^"W a rod(le^ yGaír. Efe a bâr i fintai y rhai a'i pregethant ath ^n S0S" Duw sydd yn parhau i roddi yn yr pglwys fugeiliaid ac ™on, a pharhà i wneud " hyd oni ymgyfarfyddom oll." Ond pa fodd 3 ceir hwy gan Dduw ? « Atolygwch ar Arglwydd y cynauaf, i ànfon