Welsh Journals

Y DIWYGIWR. Rhif. 285.] MEHEFIN, 1859. LCyf. XÄ1ÌI DEALL Y BIBL. GAN ALIQU!S- Mak »yn yn gyfansoddiadol grefyddol. Nis gall ei ddeall ymfoddloni yn hir iieb ryw beth ysbrydol, Iìuan iawn y sugna i fyny yr oll a ddeillia oildiwrth olygfeydd prydferth, neu unrhyw ffynonell arall o eiddo natur. Mae prydferthwch anian yn myned yn fuan yn ddiflas gan y meddwl. Y mae arno eisiau rhyw beth mwy cydweddol â'i natur ei hun. Wedi iddo fyfyrio am beth amser ar y prydferthwch sydd mewn natur, mae yn dechreu ymholi am y sylfaen ysbrydol ar ba un y mae y prydferthwch hwnw yn gorphwys. Yma mae yn dyfod i gyffyrddiad uniongyrehol â'r ysbrydol, oblegyd y mae yn taflu heibio bob peth arall yn annigonoi i fod yn sylfaen prydferthwch. Gwir, na fedr y deall amgyffred yr ysbrydol, er hyny, mae y deali yn ymestyn ar ol yr ysbrydo), ac nis gellir ei ddigoni â dim arall, oblegyd y mae o hyd yn gofyn bethoedd cyn hyn.neu, beth a fydd arol hyn. Ond pan gofìwn fod dyn yn feddiaaol ar reswm neu.. ran yabrydol, yr vdym yn teimlo ein hunain ar unwaith wedi ein codi uwchlaw natur. Ni fedd natur ddim i daro rhan foesoi dyn ; mae hon yn byw yn holìol ar yr or- uwch-naturiol, a pha bryd bynag y eaffo chwareu teg, dengys yn amìwg i ddyn ei sefyllfa, a'r angen mawr sydd arno am gymundeb â'i Greawdwr. Mae yn natur foesol dyn ryw beth yn dysgu iddo nad yw fel y dylai lod rhyngddo ef a'r Duw a'i gwnaeth. Gŵyr ei fod yn mhellach oddiwrtho nag y dyiai fod. Teimla hefyd ei foci yn hollol analluog i uno ei hun â Tbad yr ysbrydoedd. Nis gall un dyn byth feddwl ei bod yn ddichonadwy iddo ef uno ei hun â'i Greawdwr trwy ei haeddiant ei hun, oni bae ei fod yn darostwng y rheswm, neu, y rhan ysbrydol yn gaeth i'r deall. Pe goddefai i w natur foesol lefaru, dywedai ar unwaith fod byny yn analledig, a dangos- ai, os yw yr undeb dymutiol yma i gael ei ffurfio, rhaid iddo fod yn effäith gweithrediad o eiddo Duw wedi ei ddwyn yn mlaen ar gynllun neillduoi yn yr hwn yr amlygid ei gyfiawnder, ei drugaredd, ei santeiddrwydd, a'i gariad. Mae yn amlwg mai cynllun fel yma, er uno dyn â Duw, yw yr unig beth allasai fod yn sylfaen datguddiad Dwyfol teilwng o Dduw a llesioi i ddyn. "e na buasai datguddiad Dwyfol yn cynwys cynllun er uno dyn â Duw, "uasai ar y naill law yn ddianrhydedd ar gymeriad Duw, ac yn gwbl ddiles 1 ddyn. Er dangos y buasai datguddiad o hono ei hun, heb gynwys ynddo Pydjun i uno dyn à Duw, yn annheiiwng o'r Bôd hollddoeth. Gallwn fylwi fod Duw, trwy holl natur, yn dangos gofa! i beidio arfer mwy o fodd- jon nag a fyddo angenrheidiol i gyrhaedd yr amcan mewn golwg. Pe n* "uasai Duw yn bwriadu uno dyn âg efei hun, yr unig; amcan allasai fod 'oéwn golwg wrtb roddi datguddiad fuasai yn gwneátbîör ei hun yii fwy 20-