Welsh Journals

Search over 450 titles and 1.2 million pages

CWRS Y BYD. Cyf I. Rhif 6. MEHEFLN. 1891. Pris Dwy G-einiog. Drwg Arferion yr Oes, a'u Dylanwad Niweidiol ar Gymdeithas. Papyr a ddarllenwyd yn Nghynadledd Cyfarfod Chwarterol Anibynwyr Dinbych a Flint, yr hwn a gynludiwyd yn Pwllglas, Ebrill 15, 1891, Gon y PAECH. E. DAY1E8, Brymbo. 'iì/|AE gan bob oes ei harferion, jm raddol jÿî y caut eu ^u,'fi°- " A. enir cenedl ar *» « unwaith ? " Na wneir. Felly hefyd gyda phob math o arferion. Dechreuir pechu trwy rodio yn annuwiol, yua sefyll, ond gorphenir trwy eistedd yn eisteddfa gwatwar- wyr- Ar ol ychydig wersi mewn drygioni, teimlir mai ysgat'n yw rhodio yn mhechodau Jeroboam. Nid ar unwaith ychwaith y daw arferion da yu warcheidwaid bywyd. Dyma'r rheol gyda hwy: " Ymarfer dy hun i dduwioldeb;" a dyma'r penderfyniad : " Minau aarferaf weddi." Gweisioa da yw arferion, ond meistriaid anrhrugarog. Dyleìit fod dan ein rheolaeth. " Cerdda, ac efe aâ; tyred, ac efe a ddaw : gwna hyn, ac efea'i gwna," ddylai fod eu haues Mae arferion yr oes hon yn lluosog, beth bynag am eu gwerth. Dylent fod yn werthfawr het'yd gan fod " penaethiaid, blaenoriaid, a goreugwyr Galiea" yn eu pleidio. Ond geilw iJawer dyn ystyriol yr oes brenenol, '• vr odinebus a'r bechadurus genhedlaeth hoii." Mae arferion bendith, melldith, einioes ac angeu yn y farchnad, ond er galar i bobl Dduw, dewisa miloedd arferion sydd " yn disgyn i ystafelloedd angeu." Nid anamserol felîy yw v testyn hwn : " Drwg arferion yr oes hon. à"u heffeithiau niweidiol ar gymdeithap.', Mae'n hen bryd galw i'r gâd. Clywir swn y frwydr nid yn mheil. Ufer gwaeddi " Heddwch, heddwch," a dim heddwch yn bod. Awn alla-.i fel ein blaenor i fwrw tân ar y dda^ar. Pe disgynai 'r tân dwyfol, elai y ilygredigacthau hyn yn goelcerth o fìaen ein llygaid. Nid aros mewn llongau ac wrth borthladdoedd y mor ddylem y dyddiau hyn, ond rhoddi ein heinioes dros burdeb diledryw yn holl gylchoedd bywyd. Mae arferion drwg yr oes hon yn lleng. I. ArFEIUAD DDRWG TW DJEINYDDIO IAITH ISKL A HALOGEDIG. Dichwaeth yw geirlechres llawer o bobl. Tybiant fod tyngu, rhegi, a chymeryd enw Duw yu ofer yn brydferthwch ieithyddol. "Afluniaiddagwag yw pob peth drwy gytfyrdd- iad afler tafod yn llawn fneiddra. Llefarant yn ystwyth mewn cwmni fel hwj^thau, " Y drygionus a wrendy ar wef us anwir; a'r celwyddog a rydd glust i dafod drwg." Ond yn mhi'esenoldeb dynion a hoffaut wefus bur, maeut yn safndrwm a thafod-trwm dros ben. Ceisiant ymddiddan mewn iaith ddidramgwydd, ond fel ì'heol, methant guddio eu hachau anuwiol. Ilawdd gwybod mai '" Galieaid ydynt," mae eu lleferydd yn eu cyhuddo." Ymosoda Iago yn ffyrnig ar y tafod iel offeryn niweidiol wrth ei gam ddefnyddio, " Drwg anllywodraethus ydyw, yn llawn gwenwyn marwol." Sieryd yr aelod bychanhwn wenwyn i galon yr oes hon Clywir yr yspryd aflan hwn yn gwaeddi a llef uchel mewn tadau a mamau, meibion a merched. Llefara felusder a chwerwder bob yn ail, a chyhoedda fenditli a melldith, heb sylwi ar eu hystyron gwahanol. Nid oes gan lawer syuwyr i ddosparthu drwg a da yn eu lleferydd. Mae eisiau ceryddu yr yspryd hwn. Pan lefaro raewn dyn, dywedwn gydag awdurdod, " Taw, a dos ailan o hono." Gweuwynir bywyd canoedd o blant cyn gadael yr aelwyd gan iaith isel a dirmygus eu rhieni yn eu clywedigaeth. Treuliant dymhor eu maboed yn swn cabledd, ac nis gallant ddyweud fel un llanc y darllenais am dano. Poenid ef